امتحان واضطراب

اصولا هر امتحان و آزمونی هیجان و اضطراب خاص خود را دارد. همه هنر انسان در این است که با حداقل اضطراب از عهده انجام بزرگ ترین امتحانات برآید. انسان بالفطره موجودی است کمال طلب، تشویق پذیر و تنبیه گریز. و بر این اساس نوجوانان نیز همواره طالب آن هستند که رفتارهایشان مورد تایید و تشویق دیگران واقع شود. هم چنین این نیاز کاملا فطری و طبیعی است که همه انسان ها به خصوص نوجوانان دوست داشته باشند به گونه ای که هستند مورد توجه، تایید و تشویق دیگران قرار گیرند. لذا فرآیند ارزشیابی به هر صورتی که باشد چندان خوشایند ایشان نیست.

 به طور کلی انسان دوست ندارد رفتارهایش همواره مورد ارزیابی و نقادی دیگران واقع گردد. به همین دلیل هر زمان که در موقعیت امتحان و آزمون قرار می گیرد به گونه ای دچار اضطراب می شود. البته وجود اضطراب به خودی خود امری غیر عادی نیست، اما آن چه که می تواند به عنوان یک عامل آزاردهنده و بازدارنده مورد توجه قرار بگیرد شدت هیجان زدگی و یا اضطراب فوق العاده ای است که به هنگام حضور در محافل اجتماعی یا شرکت در آزمون های مختلف دامن گیر بعضی از افراد می شود.

بنابراین یکی از رسالت های مهم اولیا و مربیان توجه به عامل اضطراب و اتخاذ تدابیر لازم برای کاهش آن در دانش آموزان مبتلا است.

 زمانی که دانش آموزان به طور چشمگیری دچار اضطراب شوند، چنین اضطرابی می تواند آثار زیستی و روانی زیان باری را به همراه داشته باشد. اضطراب شدید بر غدد درون ریز و برون ریز اثر گذاشته و با متاثر نمودن ذهن انسان زمینه های فراموشی های زودگذر و خطای ادراک را فراهم می آورد. به همین دلیل در بسیاری از موارد نتایج حاصل از آزمون های انجام شده از دانش آموزان که شدیدا دچار اضطراب می شوند بیان گر فراموشی های آنی و خطاهای ادراکی آن هاست. در این میان نوجوانان کم رو و خجالتی در شرایط امتحان بیش از دیگران دچار اضطراب می شوند.